Pagbisita sa BInondo

Kamakailan lang, pumunta ako sa Binondo o “China Town” kasama ang aking kaibigan na si Avs. Hindi ko nga alam kung bakit ko biglaan naisipan pumunta doon. Marahil dahil sa hindi pa ako nakakapunta doon. O kung nakapunta man ako ay hindi ko na rin matandaan na nakapunta na nga ako. Pero kahit ganun pinuntahan ko na rin para malinaw. So ayun, since hindi nga ako marunong pumunta doon, naisipan kopng maghatak ng isang may alam. At sino pa ba kung hindi si Avs na hometown ang lugar na iyon. (obvious ba.)
Naisipan naming magkita ng mga 7:30 ng umaga sa may metrobank ditto sa marikina. Gumising ako ng 530 at bumangon ng 630. Paalis na ako ng bahay ng mga 715 nang makakuha ako ng txt mula kay Avs na late na raw siya nagising at kung pwede 930 nalang raw. Eh ano pa nga ba magagawa ko. Hehehe So ayun nagkita kami at sinimulan na ang paglalakbay patungo sa China Town.
Natatandaan ko na isang beses natanong ko si mike lim nang magkausap kami sa phone kung ano nga ba ang makikita ko sa Binondo at kung marami bang instik dun? “Malamang!” sabi nya. Sabay tawa ng (yok yok yok)
Oh well, balik sa kwento. So ayun, nag MRT kami sa katipunan at bumaba sa may Recto. Astig naman, pinkamalayong sakay ko yun ng tren. Pagkababa naming dun, sumakay na kami ng jeep patungo na raw sa Binondo. Ako naman, walang kaalam alam at nagging sunud sunuran sa aking tour guide. Pagkababa naming, naglakad lakad na kami ni avs at ako naman, patuloy ang pagmamasid sa paligid. Mga 10 minuto na kami naglalakad at napatanong na ako kay Avs kung Binondo na ba to. Akalain mo sinagot nya ako na. “Di ko yata matandaan tong lugar na ito ah! Pero mukhang dapat lumikho tayo dun” Mukhang nawala kami. Sinabi ko nalang sa kanya na baka nga Binondo na ito kasi ang dami nang Chinese at mga tindahan na may mga Chinese translation. Astig noh, may mga tao siguro dun na hindi marunong ng alphabet kaya trinatranslate pa sa Chinese. Baka nga nasa Binondo na kami.
Matapos ang ilang minutong pagmumunimuni ni Avs, naalala na rin nya at sinabing, “tama! Liko na tayo dun.” Hindi ko alam kung napapansin ng mga tao na nakakasalubong namin na bago lang ako sa lugar. Marahil alam nila sabi nga ni Avs. Kasi daw, parati daw ako nakangiti habang naglalakad, naaliw na ewan. Baka nga, natutuwa kasi ako at naaliw sa mga nakikita ko. Tila nasa ibang mundo ako. Ang daming mike lim! Napansin ko rin na marami ding hardware. Puro Chinese ba ang may ari ng mga hardware dito sa bansa?
Balik tayo sa kwento, pagkadating namin dun, siempre pagkain kaagad una naming inatupag. Kain daw kami dun sa eng bi tin. Sori kung mali ishfeling. Basta yun na rin yun. Same pronunciation. Nga pala natanong ko rin kung si eng bi tin ba ang God father ng ongpin. Hahaha la lang. Dami kong tanong. Anyweyz, hindi ko talaga alam oorderin so pinaorder ko nalang tong kasama ko at kinain nalang ang mga pinili nya. Masarap naman. Medyo sticky….parang..parang… lalang. Hehehe
Matapos naming kumain, naglakad lakad pa kami para makakita pa ng mga Chinese stuffs. Mapula ang binondo, samahan mo pa ng kulay ginto. Malayo rin kung tutuusin kung saan kami nanggalling. Pero ang pinagtataka ko, sa layo na iyon…nakakita pa rin ako ng kakilala doon. Akalin nyo may nakita kami na isang malaking tao na nakadungaw ang ulo sa labas ng kanilang lite ace at nakangiti. Si JEDREK! Ang galling nga naman ng pagkakataon. Biruin mo yun ah, nagkita kami sa ganung kalayong lugar. Hahaha
Nang umuwi na kami, meron nanamang comedy na nangyari sa may MRT sa katipunan. Palabas na kami nun ng station. Diba paglabas ng station, pwede ka magescalator o umakyat nalang ng hagdanan? Kasi lahat ng tao nagsiksikan sa escalator. Tapos walang dumadaan sa hagdaan. Ang linis. May isang mama sinubukan yung daan na yun. Tapos nang nangangalahati na siya, sinabihan siya ng mga kasamahan niya na nasa baba pa na. “pare, walang dumadaan diyan” “baka may ANO sa dulo”. Napaisip yung mama at bumaba. Lahat ng tao nakatingin sa kanya. Napakamot siya sa ulo at sinabing “oo nga ano”. Bumaba siya at ginamit ang escalator. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at natawa hanggang makarating sa Markina. La lang, naaliw lang ako sa reasoning. Hahaha BTW walang “ano” dun sa hagdan. Maayos naman. Ayaw lang daanan ng mga tao. Halos nasapawan ng karanasan na iyon yung adventure naming sa Binondo. At hanggang sa ngayon napapatawa parin ako kapag naaalala. Hay taking the road less traveled.
So ayun, ang saya sa binondo, dami Chinese at parang mga magaaway na yung mga Chinese kung magkwentuha.