Namiss ko..

Noong sabado pumunta ako ng sta lu para ipagawa ang aking playstation. Matagal nang sira yun at hindi nagagamit kaya naisipan ko ipagawa na nang mapakinabangan naman. Naisip ko rin mga kapatid ko na walang tigil ang pagpapaalala na ipagawa na nang may malaro na sila.Kaya ayun dinala ko na nga sa sta lucia.Sa basement yung pagawaan ng playstation, balak ko sana sa may circuit city para kilalang lugar ang aking pagpapagawan. Iba na ang sigurista. Pagkapasok ko sa basement, laking pagtataka ko nang makitang napakaraming tao sabay pagkakarinig sa isang pamilyar na boses. May kumakanta!!

Binilisan ko ang aking paglakad at tumungo sa maraming tao. Nakita kong may isang maliit na lalaki sa entablado na pinapanood. Maya maya pa, naalala ko na yung boses. Sponge cola!!! Ibang klase ang daming tao. Tila mga nagkukumpulang mga langgam na naghihiyawan sa tuwing magsasalita si Yael.

Maya maya pa'y kinanta na nila ang Jeepney. Marami ang nagtitili matapos marinig ang mga unang linya ng kanta. Napatingin ako sa taas at nakita ang mga tao na dumudungaw. Ang dami din syet sabi ko.

Habang ako'y nanonood, unti unti bumabalik ang nakaraan. Nabalik ako sa panahon kung kailan buhay na buhay pa ang Jargon. Hindi ko alam kung bakit pero talagang naiinggit ako sa nakita ko. Naiinggit ako sa pagkakataong tumugtog na meron sila

Naalala ko ang Jargon....

Namimiss ko na ang Jargon. Namimiss ko na ang noise pollution na ginagawa namin sa bahay ni Fael sa Sta Mesa. Namimiss ko na magfeeling tuwing may gig. Namimiss ko na ang mga kapalpakan. (wala sa tono ang gitara, mas malakas ang bass kaysa sa drums dahil sa lakas ng pagslap ni kenneth etc.) Namimiss ko na ang walang humpay naming pagasa na balang araw sisikat kami. Namimiss ko na ang pagwawala ni kenneth sa bass kahit ilang beses na naming pinapaalala na mellow lang ang music. namimiss ko na ang mga chismisan sa music room at paniniwalang kami ang nagpapasikat sa mga kanta ng ibang banda. Namimiss ko na ang nerbyos at pamumutla kapag nasa entablado lalo na sa unang kanta. Kadalasan yun ang nagseset ng mood. Namimiss ko ang drunken master na t shirt ni kenneth na pinagawa pa nya para sa mga gigs. Yun at yun ang isinusuot nya sa gig. Makikita ang mukha niya na may katawan ni bruce lee. Hanep noh.

Namimiss ko ang pagmamaneho ng driver namin na si jerico na pati jeep ay umiiwas sa kanya. Kahit papaano namimiss ko rin ang mahinang aircon ng sasakyan ni jerico kahit na harabas sya kung singilin kami sa panggas nya. Namimiss ko ang pagdaan sa mercury nila kenneth para bumili ng lifestyle bago kami ihatid ni pitt pauwi. Naghahanda sa isang malabong pangarap. hahaha. Namimiss ko ang aming mga imaginary groupies, Namimiss ko ang aming Gboys die hard fans tulad ni mike lim and co. na patuloy kaming sinusuportahan at kinukutya sa bawat gigs. Namimiss ko ang bandang kabatak ng Jargon tulad ng Eardrum Maladay na tila parokya at kamikazee ang samahan.

Namimiss ko ang mga kalyo sa daliri at panankit nito dahil sa walang humpay na pageensayo. Namimiss ko na ang pagsablay ng boses ni jerico kapag kinakanta ang The Reason ng Hoobastank lalo na kapag pagod na lahat (sa tuwing nageensayo lang naman). Namimiss ko ang pagkanta ni jerico, ang pagslap ni kenneth sa bass, pagfefeeling ni pitt sa lead, paghataw ni fael sa drums at ang aking pagigitara.

Higit sa lahat namimiss ko ang samahan...

Bawat gig na pinuntahan namin ay sariwa parin sa aking isip. Lahat tila kahapon lang na gusto kong balikan.

Langyang sponge yan, dami ko tuloy namiss.

Namiss ko rin pala yung pagpapagawa sa circuit city nauwi nalang tuloy sa kung saan saan yung pagpapagawa.(naayos din naman) umaalis daw yung gumagawa ng playstation ng 7:00pm.
Dumating ako ng 6:50pm sa basement. Ilang hakbang nalang sa circuit city. E nakita ko ang sponge at pinakinggan ang huling kanta kaya ayun nakapasok ako sa Circuit city ng 7:10. San ka pa. Langhiya talga.

ayun.